Terugkomweekend 20 en 21 april 2024

Deze morgen stonden onze koffers terug klaar. Dit keer niet om naar Lissabon te vertrekken, maar om naar een terugkomweekend van onze wereldjongerendagen. 

Het was om 10u00 verzamelen in de abdij van Loppem van de zusters Bendictinessen. Dus vertrokken we met de wagen rond 9u45 uit Zwijnaarde. Kobe was alweer blij opgewonden en toen we in de auto stapten, hadden we beiden een deja-vu gevoel. Met een brede glimlach vertrokken we richting Loppem. Onder de weg klonk Niels Destadsbader door de CD-speler, een van Kobe zijn favorieten. 

Om 9u55 waren we ter plekke. Het was meteen uitpakken en onze mooie suite betrekken. De abdij blijkt een doolhof van gangen zodat het eventjes zoeken is om onze weg naar de groep terug te vinden.

Ondertussen was de groep gestart met het volgen van een getuigenis van zuster Hanna, de overste hier. Een getuigenis over haar verblijf in Betlehem in een zusterklooster in Palestijns gebied. Een getuigenis over ongelofelijke geloofsmoed in haast wanhopige toestanden van onderdrukking.  Het doet nadenken de luxe van onze democratische rechtsstaat en hoe we er alles moeten aan doen om deze te vrijwaren. Maar ook een getuigenis dat het probleem tussen palestijnen en Israël niet zal opgelost raken door onderdrukking of wapens, maar door verandering in de harten van mensen die stoppen elkaar te haten, maar in dialoog moeten gaan om elkaar te ontmoeten en niet te wantrouwen. Iets waar de kerk in Palestina mee kan aan bouwen. 

Na de getuigenis spoelen we alles door met een lekkere tomatensoep om de lange voormiddag tot aan het middagmaal rond 13u00 te overbruggen 

Nu volgt het middaggebed bij de zusters met aansluitend het middagmaal. Het was voorspeld: worst met appelmoes. 

Na de middag volgt een heus monopoli-spel want een nieuwe overste voor de abdij in Frankrijk moet gezocht worden. Er moet geld en kennis verzameld worden om de kiesmannen te verhogen ... . We verliezen met onze groep grandioos maar hadden het meeste plezier. 

We wonnen de kapitelzaal in het klooster, dus hadden we alvast een troef in handen om de verkiezingen te manipuleren, maar het mocht niet baten. Kobe werd geen moeder overste en ik niet zijn vicaris. 

Daarna volgde terug een ernstig deel over het begrip: roeping. Tot wat voelen we ons geroepen in het leven, en hoe onderscheiden we zo een roep als gedreven door God en niet enkel door onze eigen wil. Er werd nadien  in kleine groepjes uigewisseld

O ja, ondertussen was Joris Polfliet deze middag gearriveerd en was het natuurlijk blij weerzien met Kobe 

Er volgde weer een gebed bij de zusters in de kapel met nadien een heerlijke maaltijd. Nee, geen brood met toespijs, maar echte spaghetti. 

De dag werd afgesloten met een avondgebed en een drankje en een hapje en ... een groepsfoto

Moe en voldaan zakken we af naar onze suite waar ons nog een avondritueel staat te wachten en hopelijk een verkwikkende nachtrust. 

Slaap wel en tot morgen.