Dag 12: 3 augustus 2023
Deze keer stond het thema van 'de ander, de medemens' In de kijker. Na een videoboodschap van Minister Verlinden (binnenlandse zaken) aan ons adres over verbondenheid, hield de hulpbisschop van het aartsbisdom Mechelen een inleiding op het thema. Vriendschap voor de ander moet ten alle tijde centraal staan in ons leven: zei hij, naast de liefde voor de schepping (thema van gisteren) en onze liefde tot God (thema van morgen). Hij gaf ons 5 aandachtspunten mee in de relatie naar anderen toe: sta positief open voor het vreemde in de ander - laat verschil een bron van groei zijn - blijf proberen - denk in termen van 'wij' - ontmoet in open broederlijkheid. Er werd verwezen naar het geschrift van de Paus: 'Fratelli tutti'.
Daarna volgden terug deelgroepen over omgaan met de ander en de eigen roeping. Ikzelf stelde mij sterk de vraag hoeveel jongeren zich nog geroepen voelen om een zorgberoep uit te oefenen, en welke gigantische uitdaging we als maatschappij en kerk dienen aan te gaan om jongeren daartoe op te roepen. De jongeren hier aanwezig zijn zich vooral positief bewust van de nood aan verdraagzaamheid en zorg voor elkaar, ook voor de zwakkeren in de maatschappij. Kobe riep op om vele vooroordelen tegenover mensen met een beperking achterwege te laten. Daarna volgde nog een plenumgesprek.
Daarna waas er terug een deugddoende eucharistie, waarin Januska (mijn jongste dochter)blijkbaar iets voor te lezen had en Anneleen (onze groepsbegeleider in Frankrijk) er zeer vroom voorkwam in haar misdienaarskleed, tot vreugde van Kobe.
Na opnieuw het verse gebak van de plaatselijke gemeenschap te mogen nuttigen, zakten we af naar de centrumstad. Vandaag bood Joris Polfliet ons aan om mij en Kobe een dagje mee te ondersteunen. Kobe kon dat extra gezelschap goed smaken en voor mezelf was het een aangename mentale ondersteuning en een levende GPS stem die mij feilloos dor het verkeer loodste. We zakten we met ons drie af naar het prachtige oceaanmuseum. Door Kobe konden we de lange wachtrij overslaan en meteen binnen. We waren onder de indruk van wat we zagen. Kobe was in de 7e hemel.
Daarna gingen we samen een broodje eten en hadden we het met Kobe over zijn betekenis voor anderen in zijn leven. Een denkoefening over: voor wie hij echt belangrijk is en op welke wijze hij iets wil/kan betekenen voor anderen.
Daarna dienden we ons nog te spoeden om tijdig op de welkomstviering te zijn om 17.45, waarbij de Paus op feestelijke wijze werd onthaald op de WJD. Het werd een prachtig schouwspel met zang en vlaggezwaaien van alle deelnemende landen. De Paus hield een korte toespraak, maar jammergenoeg in het Portugees. Wie leert de brave man eens Nederlands? Maar vandaag zagen we werkelijk de Paus in levende lijve.
Hoewel we met ons prioriteitspapier overal doorheen mogen rijden en snel ter plaatse zijn, was het een helse onderneming om er met de wagen terug weg te raken. De mensenmassa op straat die het evenement verlaat is gigantisch.
Na 1uur en 30 min, waren we eindelijk op weg naar ons avondmaal en konden we nadien afzakken naar ons slaapverblijf. We noteerden bijna 23.00 tegen dat Kobe ging slapen. Ik hoop er tegen 00.30 in te liggen. Het was weer meer dan een geslaagde dag. En zoals Kobe meerdere keren liet horen vandaag: 'we zullen weer goed slapen'.
