Dag 10: 1 augustus 2023

Deze morgen rustig opgestaan en ruim ontbeten in het Hotel. Rond 10.00 zetten we het laatste deel van onze heenreis verder, 500 km naar Lissabon. Kobe keek enorm uit om de groep die we eergisteren achterlieten terug te zien. 


Omdat de wereldjongerendagen nu echt beginnen, heb ik in overleg met Kobe dagelijks een onderwerp gekozen die hem aanbelangd om eens over te praten. Vandaag kozen we het onderwerp van zijn beperking. In welke mate maakt hem dat ongelukkig of wat zijn mogelijke voordelen? Kobe beseft heel goed dat hij er met de gegeven omstandigheden er het beste moet van maken. Hij had het natuurlijk liever anders gehad, maar het is nu wat het is. Hij probeert te aanvaarden dat zijn beperking geen reden hoeft te zijn om ongelukkig te zijn. Hij ziet inderdaad ook wel een aantal voordelen, zoals het feit dat hij altijd omringd zal zijn met mensen die voor hem zorgen waar hij zich dan ook ten volle kan tegen uitspreken en zich kan bij thuisvoelen. Ook andere voordelen kan Kobe benoemen, maar het zou ons te ver leiden om deze hier op te sommen. 

Na een paar tussenstops, een broodje en en ijsje onderweg, kwamen we rond 16.00 aan op onze eindbestemming.
Koen en Sofie waren ons al aan het opwachten. Omdat er ook net een nieuwe groep toekwam vanuit de luchthaven, werden we samen ingeleid in de gebruiken en tools voor het verdere programma van deze week. 

We spoeden ons snel naar een MC Donald om iets te eten met onze maaltijdbadge. Dat om alsnog naar de openingsviering te kunnen afzakken in Lissabon tegen 19.00.  Met een bijzondere badge rond onze nek en een blad papier aan het autoraam van prioritair vervoer, waagden we het er op om de stad in te rijden op zoek naar de parklocatie van de viering. Als bij wonder gingen alle barrières voor ons open en wezen politieagenten ons de weg naar de parking op amper 5 min. wandelen van het hoofdpodium. 
Het zicht op het ganse park met al dat volk was impressionant. De viering zeer indrukwekkend met vele bisschoppen van alle verschillende vertegenwoordigde landen, prachtige koormuziek en een modern podium. De  foto's zijn hier sprekend. De communie werd rondgedeeld door talrijke religieuze. Bij ons waren het zusters van Moeder Teresa. 

Na de viering was er natuurlijk een enorme stroom aan volk waar we ons uiteindelijk, en met wat hulp van verkeersagenten, doorheen dienden te wringen met de wagen. 

Uiteindelijk waren we rond 21.45 terug op het afgesproken verzamelpunt net buiten de stad. Daar dienden we te wachten op de mensen van ons gastgezin, die er rond 23.30 doorkwam. Maar over ons gastenverblijf morgen meer. Nu ga ik slapen want er staat al meer dan 1.00  in de nacht op mijn GSM en morgen moeten we er om 7.00 uit voor het ochtendprogramma. Tot morgen. 


Populaire posts van deze blog

Terug thuis: Beschouwingen

23 juli 2023: Onze eerste dag samen zit er op. Het begon met een zendingsviering in de kerk van Zwijnaarde. We bedankten er iedereen voor de vele steun en we werden met een zegen op pad gestuurd. Daarna vertrokken we van bij Kobe thuis richting onze eerste hotelstop in Orleans. 0nze eerste tussenstop lag ergens tussen Rijsel en Parijs, na 160 km rijden. Daar namen we omstreeks 12.45 onze picknick. Daarna reden we door tot op de ring van Parijs om vanop afstand een blik te werpen op de stad. De stad inrijden was geen optie gezien de aankomstdag van de ronde van Franrijk. Op de ring hadden we zelfs de nodige file. ondertussen klonken Franse Chansons door de CD-speler, om in de sfeer te komen, en Kobe zong lustig mee 'au champs Elysees' ... . Na Parijs volgde nog een tussenstop voor een nodige koffie voor Hans, maar Kobe ging er bijna mee lopen. Omstreeks 17.30 kwamen we uiteindelijk aan in ons eerste Hotel in Orleans. Een prachtige kamer met alle faciliteiten voor de rolstoel en de zorgen voor Kobe. We gingen met aankoopbonnen van het Hotel eten in een nabijgelegen Buffalo Grill. Lang leve de Buffalo's, aldus Kobe. Daarna begon het serieuze fysieke werk: uitkleden, douchen, pyjama aan. chapeau voor mama en papa thuis die dat dagelijks zelf doen. Alles verliep min of meer volgens plan, maar er kan nog aan gewerkt worden. Ervaring baart kunst en dat zal zeker zo zijn bij het tillen, wassen, drogen en aankleden van Kobe. Ondertussen hadden we veel pret. Kobe ging nog wat woordpuzzelen en dus kreeg Hans de kans om zich te douchen en wat te bekomen van de mooie, lange en intense dag samen. Om 22.00 was het tijd om te gaan slapen voor Kobe terwijl Hans nog werk maakt van de Blog. Morgen zetten we onze reis verder richting Juignac zo een 350 km verderop, dat wordt dus een zeer rustige rit. we verwachten op te staan rond 8.00 en gaan dan gezellig ontbijten. Ondertussen zullen we eens denken aan de andere jongeren die morgenvroeg met de bus vertrekken naar Juignac. Kobe is daar intens mee bezig en kijkt al uit om hen in Juignac te ontmoeten. Maar ook die zusters daar zijn nu reeds een onderwerp van gesprek waard voor Kobe. Ik ben benieuwd wat dat morgen zal geven. En nu ga ik zelf ook slapen de klok geeft 22.59 aan. Tot morgen.

Terugkomweekend 20 en 21 april 2024