Hallo iedereen,
Het is bijna zover, op 23 juli vertrekken wij op wereldjongerendagen naar Lissabon. 'Wij' zijn Kobe en Hans van de H. Petrus- en Paulusparochie van Gent.
KOBE
HANSMet deze blog willen we alle sympathisanten op de hoogte houden van ons reilen en zeilen. Nee, we gaan niet met de boot (reilen en zeilen?) maar met de speciaal uitgeruste Fiat Ducato van Kobe's ouders. Hij is voorzien van een lift voor de rolstoel van Kobe, wat natuurlijk bijzonder handig is.
Concreet hebben we zo'n 2.000 km voor de boeg om in Lissabon te geraken en 2.000 km om terug thuis te geraken. Uiteraard gaan we dat niet in één keer doen, maar in kleine haalbare trajecten met tussenin een aangepast hotel en diner. Ook 's morgens ontbreekt het ontbijt niet. Hieronder kan je het voorlopig programma van onze heenreis terugvinden. Vanaf 24 juli kunnen jullie ook elke dag een verslagje verwachten van onze ervaringen. Kobe beloofde mij de hemel, dus het kan niet mis lopen.
Ons vertrek:
Op zondag 23 juli vertrekken we na de eucharistieviering van 9u00 in Zwijnaarde. De familie en sympathisanten kunnen ons dan uitwuiven en een goede reis toewensen, of moet ik bedevaart schrijven. Want een tocht naar de wereldjongeren dagen is niet zomaar een vakantie-uitstap. Het is vooral de bedoeling om toch innerlijk verrijkt of veranderd terug te komen. Kobe zal voor het eerst voor meerdere dagen van zijn vertrouwde familie en vrienden weg zijn. En Hans gaat een avontuur aan dat hij nog nooit aanging: 14 dagen op stap met één iemand vrij ongekend. Maar wat er ook gebeurt, God is met ons, laat dat een troost zijn.
Onze heenreis:
Dag 1: Zwijnaarde - Orlèans
Onze eerste tussenstop zal ergens tussen Zwijnaarde en Parijs liggen, dan gaan we rustig ons picknick nuttigen en op zoek gaan naar een lekker koffietje ☕voor mezelf Hans, want dat zal ik allicht wel nodig hebben na een onrustige nacht zo net voor het vertrek.
Daarna rijden we door tot in Parijs waar we waarschijnlijk wel eens gaan proberen de sfeer wat op te snuiven van de Champs Elysees 😁 en een versnapering te versieren 🍦.
In de vroege vooravond komen we dan aan op onze eerste hotelovernachting in Orleans: Hotel Suite-Home Orléans-Saran. Daar wacht ons een diner en een rustige slaapplaats met aangepaste accommodatie voor Kobe. Onze eerste allicht wat onwennige dag zal er opzitten, maar de gezapige rit van amper 450 km zal ongetwijfeld goed geweest zijn om elkaar rustig af te tasten en te acclimatiseren. Uiteraard kijken we uit naar het uitgebreide ontbijt 's morgens, want ik ben een echte ochtendmens die graag stevig ontbijt.
Dag 2: Orlèans - Juignac
Na de gebruikelijke ochtendrituelen en het verzorgen van Kobe zullen we ons te goed doen aan het ontbijt. Vandaag hebben we alle tijd om verder rustig aan elkaar te wennen want er staat slechts 400 km op het programma op weg naar het Benedictinessenklooster in Juignac. Onderweg volgen zeker een aantal stops (Tours - Poittiers - ...) al zijn we nog niet zeker of we wel via de A10 reizen of via de A17 en A20, het zal een beetje van de plaatselijke trafiek en drukte op de weg afhangen die dag.
In Juignac wacht ons ongetwijfeld een warme ontvangst door de zusters Benedictinessen. Er woont daar trouwens een oerdegelijke West-Vlaamse zuster waarmee we ongetwijfeld een woordje zullen delen. Voor Kobe en mezelf is er een speciaal verblijf geregeld in de nieuwbouw met alle faciliteiten die nodig zijn voor de zorgen aan Kobe... en ik profiteer natuurlijk gezellig mee.
Omstreeks 19u00 verwachten we er de andere groep deelnemers aan de wereldjongerendagen die deze morgen vertrokken in België met de bus en gekozen hebben voor hetzelfde voorprogramma bij de zusters in Juignac: Portes Ouvertes. Met hoeveel die groep is weet ik niet, maar ik weet wel dat onze bisschop mee aansluit. Het worden ongetwijfeld boeiende dagen daar in Frankrijk.
Het voorprogramma: Portes Ouvertes
Dag 3 - Dag 8: Benedictinessenklooster Juignac
Het programma bij de zusters Benedictinessen laten we volledig op ons afkomen. We hebben er alle vertrouwen in. Wel weten we dat we normaal 3 bijzondere plekken gaan bezoeken: De stad Bordeaux, Aubeterre-sur-Dronne (één van de mooiste dorpen van Frankrijk) en de grotten van Lascaux.
grotten van LascauxHoe we die laatste gaan bezoeken met de rolstoel van Kobe is mij nog een raadsel, maar misschien is er wel een bootje, zoals bij de grotten van Han. Hoe dan ook, we zijn niet verplicht om alle delen van het programma te volgen en aangezien we over een eigen wagen beschikken hebben we een zekere vrijheid om zo nodig eens iets anders te gaan doen, of wat pauze in te lassen. De hoofdbrok van het voorprogramma zal natuurlijk ook bestaan in verinnerlijkende activiteiten en de gebedsdiensten bij de zusters. Ik kijk al uit naar deze onthaaste en rustgevende dagen. Want daarna hebben we nog een lange tocht voor de boeg.
Onze doorsteek naar Lissabon
Dag 9: Juignac - Salamanca
Vermoedelijk was er gisteren een passend afscheidsfeestje van de zusters. Deze morgen vroeg nemen we ook afscheid van de busreizigers van de WJD die we zullen terugzien in Lissabon. Zij reizen in één dag en nacht door naar Lissabon. Wij vertrekken heerlijk vroeg naar onze hotelstop in Salamanca 800 km verderop. Hopelijk zijn we goed uitgerust, want 800 km is het langste traject dat we met de wagen voor de boeg hebben. Gewapend met een overvolle picknickmand en vervuld van onze ervaringen bij de zusters, kan dat volgens mij geen probleem zijn. In Salamanca (Spanje) wacht ons alweer een uitgebreid diner en een ontbijt na een verkwikkende nachtrust. Nu komt Lissabon wel zeer dicht bij.
SalamancaDag 10: Salamanca - Lissabon
Vandaag willen we onze uiteindelijke eindbestemming bereiken: de wereldjongerendagen in Lissabon. Met 500 km te gaan, kan dat geen probleem zijn vandaag. Tussenin maken we zeker tijd voor enkele tussenstops in Portugal, een kwestie van aan het land en zijn lekkernijen te wennen. Waar we exact in Lissabon verwacht worden, ligt nog niet vast. Maar men beloofde ons dat we er niets te kort zullen hebben. En zo ja, hebben we nog altijd onze eigen wagen om ons stiekem te bevoorraden.
Lissabon 
Uiteraard vervoegen we ons in Lissabon bij alle deelnemers aan de wereldjongerendagen van ons bisdom Gent, en nog veel meer, want er worden 1.000.000 jongeren verwacht. Gelukkig zit Kobe in een rolstoel, dat wordt al iets moeilijker om hem kwijt te spelen 😁 in die massa. De laatste dagen komt ook de Paus naar Lissabon, benieuwd of hij ons nog zal kennen... .
LISSABON HERE WE COME !!!
Wereldjongerendagen in Lissabon
Dag 11 - dag 15: Lissabon
We volgen braaf het programma van de wereldjongerendagen, al weten we nu nog niet wat dat allemaal zal inhouden. Het zou super cool zijn met tal van ontmoetingen, muziekstanden, verdiepende momenten, eucharistie en natuurlijk eet en drankgelegenheden. We weten dat we op zaterdag 5 augustus allemaal verzamelen op een grote open plek in een buitenwijk van Lissabon waar we samen met de Paus bidden en ook in open lucht overnachten. Op zondag 6 augustus is er dan een gezamenlijke eucharistie met de Paus.
WJD 
De terugreis
Dag 15: Lissabon - Belmonte
Na de gemeenschappelijke eucharistie met de Paus en het middagmaal, vertrekken we in de vooravond terug richting België. Na een 300-tal km overnachten we in Hotel Belsol in Belmonte. Dat is nog gelegen in Portugal enkele 10-tallen kilometers voor de Spaanse grens. Hopelijk kunnen we er rustig slapen, want dat zal allicht nodig zijn na onze overnachting in open lucht. Na een hopelijk verkwikkende nacht, de nodige verzorging aan Kobe en een ontbijt in het hotel vertrekken we richting San Sebastian in Spanje.
Hotel BelsolDag 16: Belmonte - San Sebastian (Oiartun)
Vandaag doorkruisen we Spanje en houden we zeker nog eens stil in Salamanca waar we op onze doorreis een hotel boekten, ook Burgos behoort allicht tot één van onze stops. Na 650 km rijden, overnachten we nabij San Sebastian, net voor de Franse Grens. We boekten er een pension met de nodige faciliteiten maar zonder maaltijden.: Pension B2Bikain, Oiartzun (Spanje). We zullen dus 's avonds onze buik vol eten ergens op restaurant in San Sebastian en 's anderdaags 's morgens een stop moeten maken voor een koffie en ontbijt.
OiartzunDag 17: San Sebastian - Orlèans
Na een koffie en een koek ergens te velde rijden we via Bordeaux naar Orléans en het eerste hotel waar we onze reis boekten. Als we goede herinneringen hebben aan Bordeaux, gaan we er zeker stoppen voor een picknick en ook Poitiers of Tours staat weer op het programma. Het Suite-Home hotel in Orléans-Saran staat ons die avond alweer op te wachten met een uitgebreid diner en ontbijt. Het zal onze laatste hotel worden, want morgen rijden we richting Zwijnaarde.
Suite-Home hotel OrléansDag 18: Orléans - Zwijnaarde
Vandaag slapen we echt uit, ontbijten we zeer uitgebreid en maken we ons tergend langzaam klaar om huiswaarts te keren, want onze laatste dag samen is aangebroken en het traject is kort: nog 450 km te gaan. Iedereen thuis zal ons ontzettend gemist hebben, want zo'n voorbeeldige brave zoon Kobe en zo'n dienstvaardige vader Hans, zal een enorme leegte nagelaten hebben op het thuisfront. We bereiden ons in de auto voor op het blije weerzien, de jaloerse blikken over onze ervaringen en op alle commentaar dat we zullen krijgen op onze dagelijkse blog die we bijhielden ...
Maar, zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens, en dat is maar goed ook.
Beroemde mensen in de kerk van ZwijnaardeThe day after
Dag 19 wordt er zeker en vast één van veel blije gezichten, de nodige rust en langzaam op verhaal komen. Maar allicht ook van veel was, bagage legen en zoeken naar wat we eigenlijk zijn kwijtgespeeld onder de weg. Hopelijk zijn we ook een paar slechte karaktertrekjes kwijtgespeeld onder het gezegende woord van de Paus, al durf ik dat niet beloven... .
Dat we rijker zullen terugkeren dan we gegaan zijn, staat buiten kijf. Met twee totaal verschillende mensen van een totaal verschillende generatie naar een totaal vreemd land gaan, kan je als mens alleen maar rijker maken. Ten minste als het 'mensen van goede wil' zijn, en dat zijn wij zeker en vast. Niet waar Kobe!!! Doe daar nog een sausje over van verdiepende activiteiten, een ontmoeting met een miljoen jongeren en de Paus, en jullie zullen ons niet meer herkennen... ook al zegt men dat een (oude)vos nooit zijn streken verliest.
