Dag 9: 31 juli 2023

Deze morgen reeds iets na 6 uur met pak en zak vertrokken uit de abdij. Om 5.00 waren we al wakker, allicht omdat Kobe eens uitzonderlijk voor 22.00 ging slapen en we de  zondagmiddag een kort middagdutje gedaan hebben om vandaag fris man en frisse chauffeur te zijn. 
We ontbeten rond 8.00 ergens bij een tankstation langs de snelweg. 
Na nog een sanitaire stop om 10.00, reden we door tot in Burgos om daar ons picknick op te eten. Een heerlijke pastasalade die we gisteren nog meekregen van de kookploeg. Dank je wel kookploeg. 
We reden dus van de snelweg af de stad in, waar we op zoek gingen naar een winkelcentrum met gepast sanitair en een park om te picknicken. Tegen die tijd waren we al een dikke 500 km ver en dienden we ook te tanken. In die 500 km zagen we een hele reeks van landschappen passeren.  Uitlopers van de Pyreneeën met talrijke tunnels, tot puist-achtige landschappen, met hier en daar een eenzame kleine heuvel, tot desolate western-achtige taferelen. De streek rond Biarritz en San-Sebastiaan leek ons de mooiste. 
De laatste 300km liet de vermoeidheid en de verveling zich een beetje voelen. Omdat we goed op schema zaten stopten we elk uur wel eens. Bij onze voorlaatste stop zochten we een MC. Donald op voor een uitgebreide sanitaire stop die we beloonden met ... ijs. Helemaal verfrist vaten we onze laatste 120 km aan. 
We vonden het hotel bijzonder vlot in Salamanca en stapte er iets na 19.00 binnen. Het is een bijzonder verzorgd hotel met een ruime kamer, ruime badkamer en kookhoek. Koken moesten we niet doen want er was een diner gereserveerd in het Hotel dat op zijn beurt zeer verzorgd en lekker was. Kobe at na onze pasta, vis (Heek) en ik at kip met honing en mosterd. Een nadeel hier is dat men nauwelijks een woord Engels of Frans spreekt. Google translate kwam dus goed van pas om het menu te ontcijferen ... en om 2 lepels te vragen. Maar hoor ons zeker niet klagen, al viel de bediening een beetje traag uit. We zaten om 8.45 aan tafel en waren maar om 22.35 rond met het dessert. We zullen goed slapen met ons buikje rond. Dat vertelde Kobe wel 5 keer tijdens het diner, dus het zal wel waar zijn. 
We kijken al uit naar morgen om in Lissabon te zijn bij de anderen en Kobe vooral om bij Anneleen en Dries te zijn... dat belooft. 


Populaire posts van deze blog

Terug thuis: Beschouwingen

Afbeelding
  Iedereen begrijpt dat wat de afgelopen drie weken gebeurde - op zijn zachts uitgedrukt - niet alledaags is. Daarom is het goed om deze blog af te sluiten met enkele beschouwingen of overwegingen bij wat er allemaal gebeurde.  Dat helpt mij vooral om het gebeuren in de diepte wat vast te grijpen, er van te leren en om het dan met het juiste gevoel los te laten en weer klaar te staan voor iets nieuws.  Maar waar begin je zo'n oefening.  Ik neem mezelf voor om van de buitenkant, de grove lijnen, naar de details te gaan.  Maar eerst wil ik al die mensen danken die ons gesteund hebben met daden en gebed .  Ik dank God voor deze rijke ervaring voor Kobe en mezelf, en voor de behouden thuiskomst. Want meer dan 5.000 km door Frankrijk, Spanje en Portugal rijden, is niet zonder risico.   Voorbeschouwing: Alles begon bij een 'Ja' op een niet evidente vraag: Hans, zou jij het zien zitten om samen met Kobe op wereldjongerendagen te g...
Meer lezen

Dag 18: 9 augustus 2023

Afbeelding
Vandaag komt een einde aan onze wereldjongerenreis.  Omdat we vandaag maar 430 km te gaan hebben, kunnen het wat rustiger aan doen. Ik wekte Kobe om 8u00 na 9u00 nachtrust. Dat was al lang geleden. We namen samen een foto van onze laatste hotelovernachting, als souvenier voor al die nachten samen.  We ontbeten samen in het Hotel en sommigen jullie hebben zeker en vast een 'deja vu' bij de foto. De foto op de achtergrond is dezelfde als bij ons eerste Hotel. Ra,ra,ra, hoe komt dat? Ik doe navraag bij de Hotel uitbater naar de locatie van de muurfoto, maar hij moet mij deze schuldig blijven  We vertrekken omstreeks 10u00 huiswaarts op onze gebruikelijke reiswijzer met de nodige stops, picknick, koffietje, stretching enzo.  We genieten onder de baan nog steeds van het gebak dat we meekregen van de parochie in Lissabon. Heerlijk zelfgemaakt gebak.  Op onze laatste autorit ontdekken we een nieuwe manier van stretchen wa...
Meer lezen

Dag 13: 4 augustus 2023

Afbeelding
Deze morgen stond Kobe op met een behoorlijke loopneus. Hij had er gisteren al een klein beetje last van, maar deze morgen was het heftig snotteren geblazen. Gelukkig is het niet groen, maar spierwit, dus eerder viraal. Hij zal er allicht een dag of drie last van hebben.  Na ons ochtendtoilet en het ontbijt, met enige vertraging aangekomen op de Rise-up. Vandaag was het thema 'Gods liefde, barmhartigheid en verzoening'. Na een inleidende video volgde een plenumgesprek over het 'verzoeningsgesprek', een betere term dan biecht. We kregen daarna verwerkingsvragen en de mogelijkheid tot een verzoeningsgesprek.  Bij de verwerking van vragen merkte ik op hoe Kobe diep in zijn hart nog zeer erg worstelt met het aanvaarden van zijn beperkingen, hoe kan het anders op een leeftijd van net geen 18 jaar. Hoe moedig hij ook is om zich bij zijn beperkingen te aanvaarden, het blijft moeilijk om zichzelf als een volwaardig mens te zien. Dat vertaalt ...
Meer lezen