Dag 4: 26 juli 2023
Opgestaan om 6.30 om ons opnieuw klaar te maken voor het ochtendgebed bij de zusters. Daarna een gelijkaardig ontbijt als gisteren, maar deze keer was er op vraag van Kobe fruitsap voorzien voor wie het wenst. We eten zoals steeds gezellig buiten, maar nu onder een grote partytent die gisteren werd opgesteld. Goed tegen de zon en goed tegen een zeldzame regendruppel die we hier toch al zagen voorbijkomen. De komende dagen voorspelt men volop zonneweer met temperaturen van 25 tot 30 graden. De tent zal dus van pas komen.
Om 9.00 volgde terug een leermoment en uitwisseling. Deze keer over de gebedscultuur van de benedictijnen/benedictinessen. De 150 psalmen worden hier wekelijks allemaal gezongen/gebeden. De psalmen staan zo vol herkenbare menselijke emoties en worstelingen met het geloof dat ze als voorbeeld dienen voor authentiek geloven. Tevens zijn ze zeer poëtisch en beeldig geschreven. We leerden dat veel teksten in de bijbel dienen herkauwd te worden om ten volle te worden begrepen. Bij mij springt meteen de gedachte naar voren, al waren de letters en de woorden uit de bijbel als gras dat mag gegeten worden, maar moet herkauwd worden wil men het goed verteren en in hun diepte begrijpen. Iets waar monniken blijkbaar bijzonder in bedreven zijn.
Na de conferentie werden we uitgedaagd om ook met verschillende lichaamshouding te experimenteren in gebed. Want monikken bewegen ook veel tijdens hun gebed. Een bepaalde houding heeft ook een bepaalde uitdrukking, met bijhorende emoties. Iets wat natuurlijk moeilijker viel voor Kobe die aan zijn rolstoel gekluisterd zit.
Na een uitwisseling in kleine groep over wat we leerden en een uitwisseling over de parabel van de zaaier, was het tijd voor het middagmaal. Het is een wonder hoe de kookploeg er hier telkens staat met lekkere afgewerkte maaltijden in kampstijl. Deze keer kip ananas met curry en cavaillon meloen als dessert.
Sinds deze morgen is Kobe zich al aan het verheugen over onze uitstap van deze namiddag. Aangezien de rest van de groep deze middag ging kajakken en dat voor Kobe onhaalbaar is, beloofde ik hem een terrasje langs de vaarroute om de anderen aan te moedigen. Voor Kobe werd dat al gauw, om met de anderen hun geploeter in het water te ... Enfin, na het uitzwaaien van de groep vonden we inderdaad het bedoelde terras.
We bestelden al gauw een ijsje en een drankje en speelden een spelletje Rummikub in afwachting van de passanten.
Toen de groep voorbij kwam, had Kobe hels plezier in hun geploeter. We namen mooie foto's en werken nadien ons gezelschapspel af.
Hans verloor trouwens van Kobe het spelletje Rummikub, pure 'malchance' natuurlijk.
Na een terugrit van 30 min. en een nodige sanitaire stop waren we net op tijd voor het avondmaal dat we ons weerom lieten smaken.
Maar we hadden niet de tijd om lang te dralen want om 21.00 verwachte Kobe een telefoon van zijn ouders en iedereen van de groep moest dat weten. Het eerste telefonisch contact trouwens sinds ons vertrek vorige zondag. Kobe was er opgewonden over maar was zeer enthousiast tegenover zijn ouders over de heerlijke en interessante reis. Hij kan al bijna niet meer wachten om maandag op hotel te gaan in Salmanca op weg naar Lissabon. Maar eerst maakten we ons rugzak klaar voor onze uitstap morgen naar Bordeaux met gans de groep. We zijn zeer benieuwd naar morgen.
Maar vandaag was alvast een iets rustiger en ontspannen dag en na de avonddouche en de verzorging was het deze keer niet na 23.00 om te gaan slapen. Tot morgen, zzzzzz.
Verantwoordelijke Anneleen en bisschop Lode in pauze-stand. Blijkbaar blij en voldaan na een bijna volle dag, maar ... met lege maag. Vandaar de lepel in aanslag :).
